Τα παθήματα που δε γίνονται μαθήματα

Το ελληνικό και κυπριακό υπουργείο Εξωτερικών καθώς και η ελληνική και κυπριακή διπλωματία δεν τα πάνε καλά. Δεν υπονοώ πως κάτι τρέχει ...μεταξύ τους. Με τους άλλους είναι το πρόβλημα, τους ξένους. Για την κα Μητσοτάκη-Μπακογιάννη-Κούβελου, πολλά έχουν γραφτεί, πως το μόνο που την ενδιαφέρει είναι το κτίσιμο του πολιτικού της προφίλ και μόνο. Για τον κύπριο ομολογό της, ομολογώ πως αγνοώ. Γνώστες του θέματος και δη της εξωτερικής πολιτικής ομολογούν του λόγου το αληθές.

Γι αυτό σας προτείνω να διαβάσετε το άρθρο του Μιχάλη Ιγνατίου, mignatiou@aol.com, στην κυπριακή εφημερίδα ΦΙΛΕΛΕΥΘΕΡΟΣ, 29-3-2009 με τίτλο: Μάθημα από την επίσκεψη Ταλάτ. Γράφει λοιπόν ο κος Ιγνατίου "Η υπόθεση της επίσκεψης του κατοχικού ηγέτη Μεχμέτ Αλί Ταλάτ στην Ουάσιγκτον, πρέπει να γίνει μάθημα για τη Λευκωσία και την Αθήνα. Ηταν ένα πάθημα που δοκίμασε τις αντοχές της διπλωματίας, η οποία άργησε πολύ να αντιδράσει και να αντιμετωπίσει την αμερικανική πρόκληση. Μέχρι τη συνάντηση του Αρχιεπισκόπου Αμερικής κ. Δημητρίου με την υπουργό Εξωτερικών, Χίλαρι Κλίντον, οι Αμερικανοί με περισσή ειρωνεία έλεγαν ότι δεν είχαν λάβει κανένα απολύτως διάβημα ή διαμαρτυρία από τις κυβερνήσεις της Κύπρου και της Ελλάδας. Θεώρησα εξωφρενικό τον αμερικανικό ισχυρισμό. Στο τέλος ανακάλυψα ότι είχαν δίκιο. Πληροφορήθηκα και κάτι άλλο... Οτι οι πρέσβεις των δύο χωρών στην Ουάσιγκτον έμαθαν τα καθέκαστα τελευταίοι!!!...."

Περισσότερα στον ΦΙΛΕΛΕΥΘΕΡΟ στη στήλη ΠΟΛΙΤΙΚΗ, στο άρθρο "Μάθημα από την επίσκεψη Ταλάτ"